Listopad to miesiąc wspomnień o ludziach którzy odeszli. Wszyscy mamy takie osoby w kręgu rodziny, przyjaciół. Ikony stylu również odchodzą ale czy niezauważalnie? Czy zostają w nas ludziach w przedmiotach, zdjęciach, muzyce. Od kilku dni słucham jednej piosenki “Back to Black” Amy Winehouse, która wpisała się w historię muzyki i zmieniła ją. Początkowo chciałam jedynie wrzucić klipa w Google’u jednak pomyślałam, że warto napisać coś od siebie na jej temat. W tym roku mija 4 rocznica tragicznej śmierci artystki. Czy świat zapomina o takich artystach? O wielu można zapomnieć . Są też tacy którzy tym jak żyli, jacy byli i jak odeszli porowokują zawsze i wszędzie do wspomnień.
Amy już od dzieciństwa była tzw. trudną nastolatką. Wiele problemów w jej życiu nawarstwiało się depresja, narkotyki, alkoholizm, bulimia i destrukcyjna miłość. Z drugiej strony miała coś w sobie co przykłuwało uwagę milionów. Nie tylko talent muzyczny i kompozyrorski. Również niepowtarzalny wizerunek który wyróżniał ją z tłumu. Filigranowa figura ważyła zaledwie 40 kg, wysoko natapirowne włosy tworzące koka i mocno zarysowany makijaż, to cechy charakterystyczne dla jej wyglądu. Inspirację zaczerpneła z pewnością z lat 60-tych i dopasostosowała do siebie. Wszyscy pamiętają jej zielone oczy podkreślone ekstremalnie dużą kreską w formie kociego oka. Usta malowała zazwyczaj malinową szminką. Jej i tylko jej styl był niepodrabialny. Kto dziś tak się czesze i maluje? Nosiła oryginalne sukienki w stylu vintage. Jej ulubionym dodatkiem była torebka Luisa Louittona również kokarda w grochy we włosach lub kwiaty. Miała 15 tatuaży oraz percing za który wyrzucono ją ze szkoły teatralnej Sylvia Young Theatre School. W jej garderobie można było znaleźć wiele stylizacyjnych perełek. Po śmierci artystki ubrania zostały wystawione na aukcji i sprzedane po niebotycznych cenach. Jedna z sukienek ecru z czerwonym wzorem osiągneła cenę aż 67 tys. dolarów. Myślę, że wiele kobiet dziś chciałoby mieć jej styl i talent.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz